Er is bijna geen kind dat op een gegeven moment een brutale tekening op een vuil autoraam heeft gedoodled. We deden het allemaal en vaak met eenvoudige afbeeldingen van favoriete tekenfilms, bloemen, puppy’s en dergelijke. Echter, geen van de kinderen realiseerde zich op dat moment dat ze eigenlijk street art deden, omdat er geen verf en geen echt materiaal bij betrokken was.
“Vanwege de essentiële onschadelijkheid hebben veel bedrijven het commerciële potentieel binnen de Reverse Graffiti erkend.”
Reverse graffiti is de algemene term voor schrijven door een laag vuil van een oppervlak te verwijderen. De praktijk staat ook bekend als Clean Graffiti, Clean Tagging, Grime Writing of Green Graffiti. De stijl is misschien wel de meest milieubewuste vorm van straatkunst, maar ook de meest kortstondige. Hoe kan dit een kunststroming zijn, zou iemand kunnen vragen. De verklaring zou feiten omvatten dat Reverse Graffiti per definitie uitgevoerd zal worden in openbare ruimtes, op vuile muren, soms zelfs auto’s; de basistechniek van het creëren van een beeld emuleert de Sgraffit0-techniek (krassen om een overzichtstekening te produceren) terwijl artistieke gereedschappen in feite zijn: schoonmaakbenodigdheden, water, zeep, sponzen en hogedrukreinigers.
Het uiteindelijke resultaat is een duidelijke boodschap, een uitgebreide scène of een ontwerp, terwijl de illustratie altijd tijdelijk is, zoals graffiti inherent is. Toch werd omgekeerde graffiti nooit beschouwd als een stijl totdat Moose de scène betrad, een Britse kunstenaar die zich toelegt op het milieu en een bepaalde visuele expressie.
Moose
Paul Curtis, alias Moose is de pionier op het gebied van Reverse Graffiti, nu al meer dan 20 jaar actief op het toneel. Gefascineerd door het feit hoe gelaagd vuil uit de stedelijke atmosfeer de kleur van muren en verschillende oppervlakken verandert, kwam Curtis op het idee om het te verwijderen en een suggestief beeld te orkestreren in het proces. Sgraffito-techniek kwam als de enige logische keuze, omdat het ook werkt door de bovenste gekleurde laag te verwijderen om een lichtere laag eronder te onthullen, waardoor een beeld wordt opgeroepen. Hoewel hij wordt beschouwd als de officiële uitvinder van de Reverse Graffitimethode, geeft hij er de voorkeur aan het grime te noemen, omdat het artistieke proces ‘verfijnen’ betekent in plaats van ‘beschadigen’. Op een zeer klassieke manier geeft Moose een gevangen beeld los van het gebeitste oppervlak, waardoor de fragmenten van het originele muurvlak door het tafereel kunnen schijnen. Zijn werken zijn openbaar en tijdelijk, omdat ze kunnen worden afgewassen door een volledig oppervlak schoon te maken. Vlak voor de millenniumwisseling startte hij zijn eigen bedrijf genaamd Symbollix, dat zijn schilderservice aanbood aan bedrijven die behoefte hadden aan deze vorm van guerrilla-marketing, om hem geld en vrijheid te geven om zijn eigen kunst na te streven.
Bron: Youtube
Orion en Wade
Andere bekende vertegenwoordigers van de kleine Reverse Graffitiscène zijn Alexandre Orion en Scott Wade. De eerste trok ongeveer 14 jaar geleden veel internationale aandacht, toen hij probeerde een donkere tunnel in Sao Paulo te versieren met een met grime geschreven set schedels. Zijn techniek was vernieuwend, maar het idee was duidelijk – zwaar verkeer veroorzaakt vervuiling en dood. Het werk staat bekend onder de naam Ossario, vanwege de macabere thematiek. Hij is niet alleen toegewijd aan Reverse Graffiti, maar hij voert grootschalige muurschilderingen uit en intervenieert in stedelijke gebieden op internationaal niveau. Scott Wade, aan de andere kant, staat bekend om zijn uitgebreide ontwerpen op auto-voorruiten en achterruiten. Hij komt uit Texas en is gefascineerd door de ontwerpmogelijkheden van een auto bedekt met vuil. Door de jaren heen is zijn stijl geëvolueerd en vandaag maakt hij complexe scènes en interpretaties van beroemde schilderijen, beroemdheden en andere bekende afbeeldingen. Zijn liefde voor het vuile raam als een canvas naar keuze trok hem zelfs tot af en toe een ‘kunstmatig’ doek, opzettelijk het glas bevuild.
Bron: Youtube
Het milieuvriendelijke Reverse Graffiti
Wat de geschreven of getrokken communiqué ook is, de boodschap van Reverse Graffiti is onmiskenbaar milieuvriendelijk. Moose is zeer toegewijd aan dit idee, geïnspireerd door de verrassende en angstaanjagende hoeveelheid luchtvervuiling in Londen. Luchtverontreiniging komt neer op muren, gebouwen, stadstunnels en langs rivieroevers, waardoor er een donker residu overblijft van fijnstof en vuil. Het proces kan bijna onzichtbaar zijn voor de bewoners, omdat dit over een langere periode gebeurt, maar wanneer een gebouw donkergrijs is, worden dingen duidelijk. Dit is misschien wel het sterkste punt van Reverse Graffiti, ook wel Green Graffiti genoemd. Door de aandacht van mensen te trekken door interessante visuele oplossingen te creëren, verhoogt het feitelijk het bewustzijn van iedereen – geëscaleerde vervuiling en de wens om het te verminderen. Dit bericht is misschien wat Green Graffiti onderscheidt van een traditioneel spuitwerk, aangezien dit laatste aerosol wordt genoemd, wat aangeeft dat het deelneemt aan milieuverontreiniging.
Commercieel gebruik Reverse Graffiti
Vanwege de essentiële onschadelijkheid hebben veel bedrijven het commerciële potentieel binnen de Reverse Graffiti erkend. Tegenwoordig bestaan er verschillende bedrijven over de hele wereld, die guerrillamarketingcampagnes aanbieden die worden gerealiseerd met de techniek, die alleen stencils en hogedrukreinigers gebruiken. Daarom wordt er niets beschadigd, en zelfs als een partij er een probleem mee zou hebben – het is gemakkelijk te verwijderen.
De controverse van Reverse Graffiti
Hoewel omgekeerde graffiti nauwelijks ontsierend is, is het niet-toxisch en draagt het een duidelijk positieve boodschap, de methode wordt door sommigen nog steeds als vandalisme beschouwd. Zelfs Moose was ooit bijna gearresteerd, maar omdat de politie niets anders kon vinden dan spullen op te reinigen, lieten ze hem gaan met een deal om schoon te maken wat hij aan het doen was. De belachelijkheid van de situatie herhaalt zich elke keer dat dit onderwerp ter sprake komt, en als een stad deze berichten niet wil, moeten ze hun stedelijke omgeving schoonmaken.
.
